สักวาเพลิดเพลินมาเหินห่าง
เมื่อน้องนางเรรวนมาด่วนหนี
ปล่อยพี่เหงาเศร้าซมตรมทวี
โอ้คนดีหลีกเร้นไม่เห็นกัน
ธรรมดาป่าเปลี่ยวไปเดี่ยวโดด
ผ่านเขตุโขดหินละหานจนผ่านผัน
ครั้นงูใหญ่กราดเกรี้ยวมาเอี้ยวพัน
หวังใครกันเข้ากอบกู้เป็นคู่เอย
สักวาความจนสร้างหม่นหมอง
สาวจึงมองเหมือนหมาน้ำตาไหล
อยู่บ้านนอกขอกนาป่าพงไพร
ห่างกลิ่นไอแอร์อวลน่าชวนชม
มีแต่กลิ่นสาบควายอุ่นไอดิน
วานยุพินนวลน้องอย่าขื่นขม
เอกลักษณ์ในตัวพี่ไม่นิยม
ไปหลงลมเยินยอมิพอเอย
สักวารวมหัวฮั้วกันเก่ง
ยอกันเองอย่างนี้ดีหนักหนา
สามสี่หัวยอกันไปยอกันมา
ปล่อยให้คนร้อยกว่าพากันงง
อยากจะร่วมวงสร้างสรรการฮั้ว
นั่นแสนชัวร์เสกได้ดังประสงค์
ด้วยโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจใสซื่อตรง
วอนอนงค์รับพี่นี้เถิดเอย
สักวาเปิดใจให้กว้างหน่อย
ดีกว่าคอยคิดแคบเข้าแอบแฝง
ในมุมมืดจ้องจับผิดคิดสำแดง
เข้าเสแสร้งหวังให้ตัวได้ดี
เหมือนฆ่าช้างหวังงาชั่วช้านัก
โปรดตระหนักเถิดท่านประการนี้
การละอายแก่ใจนั้นเข้าที
ลักษณะของผู้ดี..คนดีเอย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น