สุขเสมอหมั่น.....เสมอมันเครือเก่าเอื้อยเอ้ย (ตะกี้เอิ้นเอื้อยเด้ แต้เด็กน่อย)
บ่ต่างข่อยบ่ต่างเจ้า....ต่างแต่เถ่าดั่งกัน
วันเวลาเปลี่ยนพ้น......นานโด่นยังจำจือ...
บ่ได้ลืมไลม้าง...........คือควมเถ่าที่เปลี่ยนไป
ยังจำนาหนองคุ้ง.......ต้นบักค้อต้นเก่า
ยังจำเสียงน่องอ้ายเว่า....แม่ยายเถ่าเคยสั่งความ
ยังจำรสปลาแดกเจ้า...หอมกรุ่นเพียงใด๋
และบ่ลืมน้ำใจ............ดอกเด้อเอื้อยเด้อ...
.
เอื้อยส่ง....เคยเอิ้นเพินจังซี่ ต่อมากะเป็นพี่น่องกัน กะเอิ้นคือเก่า อิอิ อาส่ง ส่ะล่ะล่ะ

ตั้งแต่โด่นนานแล่ว........เคยแตกแซวๆป่านหมูอึ่ง...น่องเอ้ย
ยังคนึงฮอดบ้าน........... .พีลาร้างไกล่มา
พอแต่เหลียวเห็นหน่า....จำได้คัก อ๋อ ข้องลอย
ตั้งแต่คราวเด็กน้อย........ไผกะรู้วาซำได๋
ยินข่าวคนซาเว่า.............วาได้เป็นเขยท่านพี่โบก
ซางมาโซคดีแท่.............เฮียนใกล้เลาะกั่น
อันวาพีซายนั่น...............ผลาหน่อยสาวบ่สน น้องเอ้ย
พี่กะเลยหน่าพู่ยู่ ............บ่มีสิได้หน่อแนว
เห็นน่องเคียงหลานแล่ว..กะดีใจนำหลาย
บัดกะของใกล้สิต่าย.......หาเมียบ่ทันได้
ล่ะเหลือทุกข์ยากฮ่าย ....เทิงใจกายสิเบิดหนุ่ม ส่ะ ล่ะ ล่ะ
ได้คืนมาซุมหมู่ก่อนกี้.................ป่านวาสิหนุ่มคืน
.
กะยังวา กะยังวา น่องเอ้ย
.
โรจน์น้อย

พอแต่ฝนตกกบฮ่อง
น้ำนองเต็มนาทง
พาใบไม้แตกใบโป่ง
หน่อไม้ออกแหนง
เบิดแล่วแล้งลาบาย
บ้าย...บาย ฮอนอกอั่ง
ถ่าฝนถั่งให้ดินซื่น
กะลงไถดอกฮุดนา
ฟ่าวซำรอเตรียมไว่ถ่่า
ต้นพริกต้นบักฮุ่ง
หัวกิงไค-บักเขียพร่อม
ไปปักไว่นำโพนนา
ใหญ่พอทันแนวกล้า
เก็บกินฮอดยามดำ
มันจังบ่ได้ซื่อ
ตลอดแล่วจนกล้าบั้ง
.
หน่าอาหารยามนี่
ฝนมาดอกฟ่าใหม่
ได้คุถังออกตีนบ้าน
หาหอยไว่มาทำกิน
ล้างสะอาดจนเกลี้ยงสิ้น
ต้มใส่หัวกิงไค
แอนด์ใส่บักขามพ่อม
สุกแล่วจังปลงลง
รอจนเย็นจิ้มหัวไว่
เต็มถ่วย....ถ่วยบักใหญ่
ย่างบักพริกหัวหอมไว่
เตรียมเครื่องใส่กัน
แล่วจังใส่ครกตำ
แหลกละเอียดได้ที่
ใส่หัวหอยลงคลุกเคล้า
เติมชูรสน้ำปลาร่า
ใส่ผักบั่วจักหน่อย
ใบหอมป้อมตามจักหน่อย
บ๊ะ...แซบอีหลีบ่แมนก้อย
เขาเอิ้นซุบบักหอย...ส่ะล่ะล่ะ
.
.

อ้ายกะทุกข์ยากฮ่าย
แต่เซ่างายจนแลงค่ำ...นางเอ้ย
ซัวสิได้อิ่มท่อง
ไป่จั้กโคก ดอกจั้กหนอง
วาสนาคล้ายคลึงน่อง
ไปเลาะคลองไปเลาะป่า
ซางบ่ได้เจอกั่น
ไว่ร่วมฝูงนักล่า
ขึ้นโคกใด๋สิราบหน่า
จอนฟอน-เหนบ่เป่นต่าอยู่
แม้แต่อีปูกะหลีกเร้น
หม่นเข่าในโก่น
ผักหวานสิเหมิดโพน
-กระเจียวเรียบ เกลี้ยงเหมิดป่า
หมูดอกแค-อีลอกล้วน
หมดสิ้นโป่งบ่ทัน
.ลงน้ำคอ-กระเดิด-กั้ง
ขาว-นาง-ปลาดุกต่ายเหมิดหมู่
เหลือแต่ปลาทูยุนำร่าน
เน่าจ้อยคนบ่กิน
ปลาหลดต่ายเกลี้ยงลิ้น
ปลาไหลวายต่ายบ่อยู่
ปลาซิว-ฮวกแยกแตกหมู่
เมื่อเจอคู่น่องอ้าย...
จอมล่า"เนฟเวอร์ได"
.

หล่านางเอ้ย....อึ๊ฮึ
อันวาความรักนี่มันคือปิ้งเข่าเชียบ
คันพอสุขค่างไว่เกรียบนั่นกะแซบหลาย
แตพอเฮาเมินหมางเหมือนทำลาย
เข่าเกรียบ เกรียบสุขแล่วซางบ่กิน
พอแต่เผลอตกปลิ้น ไก่จิกแตกถิ่มทัว...
เสียดายเด้ อกพังเกแตกฮ่าง ได้มานั่งฮ่องไห่...
ปลงซาหล่าบ่แม่นซาย...ซี้นสองต่อน
อย่าฮำฮอนให่ปวดใจ....ให่มามักอ้านหนี่ ล่ะล่ะล่ะ
.
คันแมน่องมักอ้าย กะซั่นขอยืมเงินแน
คันแมนใจเทียงแท่ให่ยืมไว่แมนจั้กแสน
จวบจนเห็นใจแฟนจังสิดอกคืนมาให่
คันแมนน่องหลายใจสิบ่คืนจั้กบาท
อ้ายกะเปิดอาดหลาดไปหาแฟนใหม่ ทอนหลแว
..
นางเอ้ย (มวนๆเด้อ อย่าโศกเส่า เหงาวังเวง)
.
เจียวน้อย

ยามมื่อแลงตะเว็นคล่อย
จนสิบ่ออกฮอยแล่วบาดยาง
เมือยหลายปวดซี่ข่าง
ปวดเทิงแอ่วเมือยเบิดโต
ทุกมื่อนี่เฒ่ามาล่ะแตกต่าง
ต่างแต่คราววัยรุ่นบ่เคยย่านเวียกงาน
ตั้งตะกี้ขี่คร่าน
เวียกงานข่อยนอนเบิง
บัดเฒ่ามาบ่พอได้
ฮ็ดหยังได้ล่ะเฮ็ดเอา
อยากสิย้อนเวลาเก่าๆ
ให่มันคืนกลับได้เบิงเด้
ไปเป่นหนุ่มแหน่นปั้งๆ
คือแต่ครั้งก่อนโด่น
คืนไปซูนคิงสาว
ในวัยคราวหนุ่มๆ
ไถเนื้อสาวแหน่นนุ่มๆ
จนเกือบแจ้งเป่นจังใด๋
คิดแล่วแสนเสียตาย
วันเวลาบ่หวนกลับ
เฒ่าแหล่วเทียวนังนับ
มือได๋สิเมือยม่อย
เลยบ่ได้รู้จ้อย
รสสาวแต่คราวหนุ่ม
เฒ่าหนังเหี่ยวมีแต่กลุ้ม
เขาให่เ-้า...คึสิไหว...โอ้เด้เนาะ...อึ๊ฮึ
.

บ่แมนแนวนามซ่าง ผัดยามยางผัดงามหลาย
แต่ว่าหน่อนามซาย คือจังแมงแมลงฮี่น
บินมาแต่ก่ำฝั่งพุ่น กานต์กลอนไทยเจ็ดปีล่วง
อ่านเขียนเเกือบร้อยหน้า แต่ละมื่อผ่านไป
.
จนมาฮอดฮมบ้าน ผญาท่านคึมวนหลาย
เลยพลิกแผนเมียงมาย มาเป่นคนลาวบ้าง
ลองสวมบทบาทเว่า บ้ะตัวเฮาแมนบ่ทันเก่ง
แต่กะหลงรักแล่ว ผญานี่เต็มใจ
.
แฮงได้เข่ากลุ่มร่วม ชุมนุมมวนสนุกหลาย
นักผญาทั่วไทย ป่านหน่อแนวเห็ดละโงก
คงเป่นโชคของข่อย วาสนานำส่ง....พี่น่องเอย
จังได้มาร่วมวงษ์วาน สถานร่วม รวมใจ
.
จึงขอยอกรไหว่ เอื้อยอ้ายจ่ายผญา...ฝากเนื้อฝากโตแน
ขั่นสงสารเมตตา ให่กดให่จักพันไลฟ์
คันบ่ไลฟ์ อย่าไล่ ถึงไล่บ่ไปไส
ถึงสิไปใกล้-ไกล กะสิคืนมาใกล้ๆ
.
ข่อยคล้ายนักเรียนใหม่ แต่งโตใหม่นั่นใช่ไหม
ไผเรียกปอขี้ไก่ ย่อนน่อยใหม่นั่นก็ใช่
เด็กน้อยยามฆ่าไก่ เห็นไตไก่แมนของไผ
ผู้ใหญ่บอกต้องใช่ เป็นของไผไปบ่ได้
.
เพิ่นว่าเด็กกินไตไก่ เรียนอะไรไม่ได้ได๋
เด็กกะได้จำใจ บ่กินกะได้
เว่ามากะตั้งไกล เด็กใหม่สิเหลวใหล
เลยจบลงเท่านี้ได๋..............เอื้อยอ้ายแฟนทั้งไกล-ใกล้
.

คึบ่วางเตียงตั้ง ป้ายขึ่นเอาดากนั่ง...หล่าเอ้ย
จังสิเหย่นจ้อยๆ ขับเมือยม่อยมาซวงเหย่น
แล่วจังกางแขนอ้า กอดก้อนจังเหย่นทั่ว
บ่แหย่นแต่หำน่อย....แตเหย่นจ้อยดอกทั่วไป...สั่นดอกวา
.
.
อ้ายเอ้ยย.
.

ฉากต่อมา...
.
ละ่หันมาจาบ่อนบ้านพนักงานขอเงินแม
แต่การเรียนย่ำแย่ แป๋ได้ที่โหล่
มื่อนี่แต่งโตโก้ มีหมู่สิไปหา
ล่ะหันมาฟังวาจา...ฟังหมอลำน่อย
.
รับบทโดย ด.ช. กล้า แม่บอกกลับ
.
เซิญฟังพี่น่อง
.
หมอลำดีมาแล่ว ...
มาเอาแนวมันไปไว่มาเอาไนมันไปหว่าน
มาเอาแนวเป่นตาย่าน ไปไว่ใส่อูกวย
ตื่นสวยนั่นอีกด้วย นอนเว็นทุกเซ่าค่ำ
ถ่วยกะล่างบ่ได้ แซไว่ลูกเดียว
เรื่องเหล่นเกมส์บ่ลดเลี้ยว เท่าค่ำจนเงินเหมิด
ข่อยจังคืนไปขอ นำอิแมยุเฮียนบ้าน
.
เพิ่นวาข่อยขี่คร่าน มวนเหล่นแสนสนุก
คบหมู่ในเฟชบุ๊ค หนังสือบ่เคยใด้
กะจักสิเฮ็ดจังใด๋ได้ มวนคักเกมส์ P.B"
แลนเลาะไล่ยิงกัน กะซางมันเอ่าเหลือฮ่าย
.
"สวัสดีพ่อ-แม่ พี่น่องชาวชมรคนรักผญาฯซุผู่ซุคน มื่อนี่ดีใจหลายที่มือปืยอย่างกล้าได้เสนอหน่ามาทางพี่ ฝากเนื้อฝากโตแนเด้อ ผมกะหลานพ่อใญเจียวล่ะ ซังเพินยุวาข่อยขี่ปึก...เพินล่ะฮังปึก ผมนี่เก่งขนาด สอบได้ที่หลายกอหมู่ ได้ที 27 แหม เหมิอห่องมี 30
.
กอสิได้ที่ 27 มื่อหนึ่งครูสอนภาษาไทย เพินล่ะถามวา
."
"นักเรียน สระอิเป็นตัวยังไง ใครตอบได้ครูจะให้เต็มหนึ่งร้อยคะแนน" วาซั่น
.
ผมกะยกมือลุกพรวดเลยแหลว หนึ่งร้อยคะแนนพุ่นแหมะ
.
"เด็กชายกล้า ตอบครูมาซิ ตัวสระอิเป็นตัวยังไง."
.
ผมกะเลยตอบวา
.
"เป็นตัวอิ๊ปิ๊ครับ"
.
พอแตครูได้ยินทอนั่นแล้ว ล่ะ อ้าาๆๆๆๆ ขึ่นโลลด
.
"เด็กชายกล้า ทำไมถึงพูดแบบนี้ ตัวสระอิมันจะเหมือนอิ๊ปิ๊ได้ยังไง"
.
เทิงเว่าเทิงไห่ จักแล้วผมกะด่าย เขียนยามได๋กะ เขียนอิ๊ปิ๊ ๆ โลดแหล่ว ครูมาถามกะตอบคือเก่า อิ๊ปิ๊ครับ ครูล่ะเคียด ภาษาไทย ภาษาบ้านเฮามันต่างกันกะบ่จัก
.
"เธอพูดแบบนี้ วิชาภาษาไทยครูให้เธอ ศูนย์คะแนนก็แล้วกันเด็กชายกล้า" วาซั่น
.
ครูสอนภาษาไทยเพิ่นเป็นคนภาคกลาง
.
เบิดเลยผม ร่อยคะแนน บ่ได้จ้อย แต่ยังดีได้ทียี่สิบเจ็ด มีอีกสองคนได้ทีถัดผมไป หมู่ผมเหมิดเทิงสอง สองบักนั่นผมกะบ่รู้คือกัน มันคือได้ทีหลายกอผมแท่ เว่าแล่วสิไปหามันสองคนกันนา

เอ้ายาวเบิงจักกลอนกันนา...พีน่อง...โบร๊ววๆๆๆ
.
โอ้ชีวิตเปลี่ยวใจเมื่อไร้คู่
ให้อดสูนอนหนาวทุกคราวฝน
อยู่เป็นโสดโดดเดี่ยวอย่างจำทน
เหมือนจ้ำป่นไม่มีผักชักยังไง
.
วอนเถิดหนอสาวบ้านนาเมตตาบ้าง
จะช่วยนางทำนาทั้งคราดไถ
จะรักเธอซื่อสัตย์ด้วยหัวใจ
มิเปลี่ยนไปจากนางขอสัญญา
.
****ฟังเด้อหล่า...เรื่องไถนาอ้ายเกง
สิไถใกญ่ไถน่อยอ้ายบ่ได้ย่านกลัว
ไถมาแล่วเทิงนาดอน นาลุม
ไถมาแล่วเทิงนาดอนนาลุม
เทิงนาเทิงนาใต้ ไถเกลี้ยงซุแก
ฮักแท่ๆใจพีบ่เป็นสอง
ฮักแท่ๆคันใจน่องบ่เป็นสอง
สิให่แม่มาขอ....ล่ะให่นางรออ้าย
.
แม้นคนดีมีใจจะตามติด
เป็นคู่คิดของพี่อย่างที่หวัง
จะไปหาทรามวัยไม่อินัง
หาแก้วตา...ถึงเมืองยโสธร
.
(ซ้ำ ****...จบ)
..
ดอกกระเจียว 27/04/2558

.

เดือนหกเสียงลมโหย่น.พัดโยนๆก่อไม่ไผ่
ฟังเสียงไก่ตี่ปีกฮ่องเสียงเด็กน่อยแอวแซว
เหลียวเบิ่งฟ่าสิคำแล่วบินกลับฮังแล่วฝูงนก
เสียงบักบกหล่นดั่งโป๊กใส่หัวคันไป่ใกล้
.
สุรีลอยต่ำเตี้ยอาลัยนำพุสาวเพิน เด้หนอ
บ่มีเงินแตงน่องมาเคียงเว่ากอดนอน
ได้แตกอดหมอนข่างแทนนางหัวใจเปลี่ยว...
โอ๊หนอดอกกระเจียว ไผสิเหลียวเบิ่งเจ้า...เขาซังฮ่ายกั่วปลิง
.
พอแต่เหลียวเห็นหน่า พออยากขึงแดดหย่าสูบใส่...โอ๊ยหนอ
สิได้ตายแข่แหล่คือปลิงน้ำซางเป็น
ผัดยามต่ายตีปากอ้ายาสูบเขาฮายลง
มันสิเหลียจังใด๋ อั่นกะลาปลิงค่าว
.
คิดฮอดสาวใจบ่ห่าว โอ่หนอเฮารูปบ่ลอ
เงินบ่พอซำเจ้าสิสมเกี้ยวเกี่ยวใจ
ขั่นมิเงินล้านไว่ได้ลูบไวทุกหมองวา....พุฟังเอ้ย
ย่อนผลาต่ำเตี้ย เลยบ่ได้กวยตีน
.
มองสุรีย์ต่ำฟ้า ใกล้เวลาสิมืดค่ำ...โอยเด้น้อ
เลยมอบคำต่ำต่อย ผญาหย่อยกล่าวมา
เว่าแล่วเมือยเทิงล่า ความรักมันหนักใจ
กะจักสิมีพุใด๋...ฮักคนจนคึจังอ้าย
.
ละหน่า

สวัสดีพีน่องชาวอิสานบ้านป่า
ลูกซาวนาปลูกฝ่ายเทิงปั่นด้ายเลี่ยงงัว
อันผญาข่อยนี่บ่มีครูสิสอนสั่ง...นี่แหล่ว
ได้แต่ฟังเพินเว่า สิลองเว่าเบิงจักคำ
นี่นา...
,
อันวาโตข่อยนี่ซื่อวา"เจียว"นักกลอนใหญ่
ภาษาไทยเก่งค่อง คนเขาย่องเบิดเมือง
เทียวไปจาปากเว่าเหลาคำทุกหนแห่ง....
ซังกะแซงซงป้อย กะย่อนข่อยบ่ย่านคน
.
เจียวซือนี่คือพุซายทั้งแท่ง....เด้อส่ะละ่ะล่ะเดียวเกิดเข่าใจผิด
กล้ามคือจังแรมโบ้ พุงขี่โผ่พุงบ่มี
สี่สิบปีเฒ่าเติบ ...โตหนังสือใส่แว่นส่อง (ตาฟางแล่ว)
จังอ่านค่องครบฮู่ เห็นจาแจ้ง ดอกพุสาว
.
สี่สิบปีบ่เคยพ่อขาขาวเกี้ยงอองตอง...นางเอ๊ย
ไว่กอดอุ่นกอดเอ้า ซุแลงหั่นอ้ายนบ่เคย
บ่เคยถูคิงเกี้ยง สาวใด๋ยามแลงคำ
ลูบแต่แลงจ่นแจ้ง ตะแคงเว่า...อ้ายบ่เคย
.
มามื่อนี่มาได้จาปากเว่า คึผีจ๋อกะยังวา
ฮาบุญส่งเทียได้ พ่อเจ้าแมนพุงาม
มาไว่เป่นคู่แข่น แฟนเคียง แนบคิงอุ่น ้บิงเด้
ซาตินี่ขั่นแม่นอ้ายพ่อ สิบ่ท่อ....นำเบิดคืน
.
เด้ละนาง เด้ละคำ เ โอ่ ๆๆๆๆๆ โอ๊ โอๆๆๆๆๆ
.
พุสาวเอ้ย
.
ดอกกระเจียว

ขวัญใจวัยหวาย

ภาพเมียในฝัน