เดือนหกเสียงลมโหย่น.พัดโยนๆก่อไม่ไผ่
ฟังเสียงไก่ตี่ปีกฮ่องเสียงเด็กน่อยแอวแซว
เหลียวเบิ่งฟ่าสิคำแล่วบินกลับฮังแล่วฝูงนก
เสียงบักบกหล่นดั่งโป๊กใส่หัวคันไป่ใกล้
.
สุรีลอยต่ำเตี้ยอาลัยนำพุสาวเพิน เด้หนอ
บ่มีเงินแตงน่องมาเคียงเว่ากอดนอน
ได้แตกอดหมอนข่างแทนนางหัวใจเปลี่ยว...
โอ๊หนอดอกกระเจียว ไผสิเหลียวเบิ่งเจ้า...เขาซังฮ่ายกั่วปลิง
.
พอแต่เหลียวเห็นหน่า พออยากขึงแดดหย่าสูบใส่...โอ๊ยหนอ
สิได้ตายแข่แหล่คือปลิงน้ำซางเป็น
ผัดยามต่ายตีปากอ้ายาสูบเขาฮายลง
มันสิเหลียจังใด๋ อั่นกะลาปลิงค่าว
.
คิดฮอดสาวใจบ่ห่าว โอ่หนอเฮารูปบ่ลอ
เงินบ่พอซำเจ้าสิสมเกี้ยวเกี่ยวใจ
ขั่นมิเงินล้านไว่ได้ลูบไวทุกหมองวา....พุฟังเอ้ย
ย่อนผลาต่ำเตี้ย เลยบ่ได้กวยตีน
.
มองสุรีย์ต่ำฟ้า ใกล้เวลาสิมืดค่ำ...โอยเด้น้อ
เลยมอบคำต่ำต่อย ผญาหย่อยกล่าวมา
เว่าแล่วเมือยเทิงล่า ความรักมันหนักใจ
กะจักสิมีพุใด๋...ฮักคนจนคึจังอ้าย
.
ละหน่า