สุขเสมอหมั่น.....เสมอมันเครือเก่าเอื้อยเอ้ย (ตะกี้เอิ้นเอื้อยเด้ แต้เด็กน่อย)
บ่ต่างข่อยบ่ต่างเจ้า....ต่างแต่เถ่าดั่งกัน
วันเวลาเปลี่ยนพ้น......นานโด่นยังจำจือ...
บ่ได้ลืมไลม้าง...........คือควมเถ่าที่เปลี่ยนไป
ยังจำนาหนองคุ้ง.......ต้นบักค้อต้นเก่า
ยังจำเสียงน่องอ้ายเว่า....แม่ยายเถ่าเคยสั่งความ
ยังจำรสปลาแดกเจ้า...หอมกรุ่นเพียงใด๋
และบ่ลืมน้ำใจ............ดอกเด้อเอื้อยเด้อ...
.
เอื้อยส่ง....เคยเอิ้นเพินจังซี่ ต่อมากะเป็นพี่น่องกัน กะเอิ้นคือเก่า อิอิ อาส่ง ส่ะล่ะล่ะ

ตั้งแต่โด่นนานแล่ว........เคยแตกแซวๆป่านหมูอึ่ง...น่องเอ้ย
ยังคนึงฮอดบ้าน........... .พีลาร้างไกล่มา
พอแต่เหลียวเห็นหน่า....จำได้คัก อ๋อ ข้องลอย
ตั้งแต่คราวเด็กน้อย........ไผกะรู้วาซำได๋
ยินข่าวคนซาเว่า.............วาได้เป็นเขยท่านพี่โบก
ซางมาโซคดีแท่.............เฮียนใกล้เลาะกั่น
อันวาพีซายนั่น...............ผลาหน่อยสาวบ่สน น้องเอ้ย
พี่กะเลยหน่าพู่ยู่ ............บ่มีสิได้หน่อแนว
เห็นน่องเคียงหลานแล่ว..กะดีใจนำหลาย
บัดกะของใกล้สิต่าย.......หาเมียบ่ทันได้
ล่ะเหลือทุกข์ยากฮ่าย ....เทิงใจกายสิเบิดหนุ่ม ส่ะ ล่ะ ล่ะ
ได้คืนมาซุมหมู่ก่อนกี้.................ป่านวาสิหนุ่มคืน
.
กะยังวา กะยังวา น่องเอ้ย
.
โรจน์น้อย

พอแต่ฝนตกกบฮ่อง
น้ำนองเต็มนาทง
พาใบไม้แตกใบโป่ง
หน่อไม้ออกแหนง
เบิดแล่วแล้งลาบาย
บ้าย...บาย ฮอนอกอั่ง
ถ่าฝนถั่งให้ดินซื่น
กะลงไถดอกฮุดนา
ฟ่าวซำรอเตรียมไว่ถ่่า
ต้นพริกต้นบักฮุ่ง
หัวกิงไค-บักเขียพร่อม
ไปปักไว่นำโพนนา
ใหญ่พอทันแนวกล้า
เก็บกินฮอดยามดำ
มันจังบ่ได้ซื่อ
ตลอดแล่วจนกล้าบั้ง
.
หน่าอาหารยามนี่
ฝนมาดอกฟ่าใหม่
ได้คุถังออกตีนบ้าน
หาหอยไว่มาทำกิน
ล้างสะอาดจนเกลี้ยงสิ้น
ต้มใส่หัวกิงไค
แอนด์ใส่บักขามพ่อม
สุกแล่วจังปลงลง
รอจนเย็นจิ้มหัวไว่
เต็มถ่วย....ถ่วยบักใหญ่
ย่างบักพริกหัวหอมไว่
เตรียมเครื่องใส่กัน
แล่วจังใส่ครกตำ
แหลกละเอียดได้ที่
ใส่หัวหอยลงคลุกเคล้า
เติมชูรสน้ำปลาร่า
ใส่ผักบั่วจักหน่อย
ใบหอมป้อมตามจักหน่อย
บ๊ะ...แซบอีหลีบ่แมนก้อย
เขาเอิ้นซุบบักหอย...ส่ะล่ะล่ะ
.
.

อ้ายกะทุกข์ยากฮ่าย
แต่เซ่างายจนแลงค่ำ...นางเอ้ย
ซัวสิได้อิ่มท่อง
ไป่จั้กโคก ดอกจั้กหนอง
วาสนาคล้ายคลึงน่อง
ไปเลาะคลองไปเลาะป่า
ซางบ่ได้เจอกั่น
ไว่ร่วมฝูงนักล่า
ขึ้นโคกใด๋สิราบหน่า
จอนฟอน-เหนบ่เป่นต่าอยู่
แม้แต่อีปูกะหลีกเร้น
หม่นเข่าในโก่น
ผักหวานสิเหมิดโพน
-กระเจียวเรียบ เกลี้ยงเหมิดป่า
หมูดอกแค-อีลอกล้วน
หมดสิ้นโป่งบ่ทัน
.ลงน้ำคอ-กระเดิด-กั้ง
ขาว-นาง-ปลาดุกต่ายเหมิดหมู่
เหลือแต่ปลาทูยุนำร่าน
เน่าจ้อยคนบ่กิน
ปลาหลดต่ายเกลี้ยงลิ้น
ปลาไหลวายต่ายบ่อยู่
ปลาซิว-ฮวกแยกแตกหมู่
เมื่อเจอคู่น่องอ้าย...
จอมล่า"เนฟเวอร์ได"
.

หล่านางเอ้ย....อึ๊ฮึ
อันวาความรักนี่มันคือปิ้งเข่าเชียบ
คันพอสุขค่างไว่เกรียบนั่นกะแซบหลาย
แตพอเฮาเมินหมางเหมือนทำลาย
เข่าเกรียบ เกรียบสุขแล่วซางบ่กิน
พอแต่เผลอตกปลิ้น ไก่จิกแตกถิ่มทัว...
เสียดายเด้ อกพังเกแตกฮ่าง ได้มานั่งฮ่องไห่...
ปลงซาหล่าบ่แม่นซาย...ซี้นสองต่อน
อย่าฮำฮอนให่ปวดใจ....ให่มามักอ้านหนี่ ล่ะล่ะล่ะ
.
คันแมน่องมักอ้าย กะซั่นขอยืมเงินแน
คันแมนใจเทียงแท่ให่ยืมไว่แมนจั้กแสน
จวบจนเห็นใจแฟนจังสิดอกคืนมาให่
คันแมนน่องหลายใจสิบ่คืนจั้กบาท
อ้ายกะเปิดอาดหลาดไปหาแฟนใหม่ ทอนหลแว
..
นางเอ้ย (มวนๆเด้อ อย่าโศกเส่า เหงาวังเวง)
.
เจียวน้อย

ยามมื่อแลงตะเว็นคล่อย
จนสิบ่ออกฮอยแล่วบาดยาง
เมือยหลายปวดซี่ข่าง
ปวดเทิงแอ่วเมือยเบิดโต
ทุกมื่อนี่เฒ่ามาล่ะแตกต่าง
ต่างแต่คราววัยรุ่นบ่เคยย่านเวียกงาน
ตั้งตะกี้ขี่คร่าน
เวียกงานข่อยนอนเบิง
บัดเฒ่ามาบ่พอได้
ฮ็ดหยังได้ล่ะเฮ็ดเอา
อยากสิย้อนเวลาเก่าๆ
ให่มันคืนกลับได้เบิงเด้
ไปเป่นหนุ่มแหน่นปั้งๆ
คือแต่ครั้งก่อนโด่น
คืนไปซูนคิงสาว
ในวัยคราวหนุ่มๆ
ไถเนื้อสาวแหน่นนุ่มๆ
จนเกือบแจ้งเป่นจังใด๋
คิดแล่วแสนเสียตาย
วันเวลาบ่หวนกลับ
เฒ่าแหล่วเทียวนังนับ
มือได๋สิเมือยม่อย
เลยบ่ได้รู้จ้อย
รสสาวแต่คราวหนุ่ม
เฒ่าหนังเหี่ยวมีแต่กลุ้ม
เขาให่เ-้า...คึสิไหว...โอ้เด้เนาะ...อึ๊ฮึ
.

บ่แมนแนวนามซ่าง ผัดยามยางผัดงามหลาย
แต่ว่าหน่อนามซาย คือจังแมงแมลงฮี่น
บินมาแต่ก่ำฝั่งพุ่น กานต์กลอนไทยเจ็ดปีล่วง
อ่านเขียนเเกือบร้อยหน้า แต่ละมื่อผ่านไป
.
จนมาฮอดฮมบ้าน ผญาท่านคึมวนหลาย
เลยพลิกแผนเมียงมาย มาเป่นคนลาวบ้าง
ลองสวมบทบาทเว่า บ้ะตัวเฮาแมนบ่ทันเก่ง
แต่กะหลงรักแล่ว ผญานี่เต็มใจ
.
แฮงได้เข่ากลุ่มร่วม ชุมนุมมวนสนุกหลาย
นักผญาทั่วไทย ป่านหน่อแนวเห็ดละโงก
คงเป่นโชคของข่อย วาสนานำส่ง....พี่น่องเอย
จังได้มาร่วมวงษ์วาน สถานร่วม รวมใจ
.
จึงขอยอกรไหว่ เอื้อยอ้ายจ่ายผญา...ฝากเนื้อฝากโตแน
ขั่นสงสารเมตตา ให่กดให่จักพันไลฟ์
คันบ่ไลฟ์ อย่าไล่ ถึงไล่บ่ไปไส
ถึงสิไปใกล้-ไกล กะสิคืนมาใกล้ๆ
.
ข่อยคล้ายนักเรียนใหม่ แต่งโตใหม่นั่นใช่ไหม
ไผเรียกปอขี้ไก่ ย่อนน่อยใหม่นั่นก็ใช่
เด็กน้อยยามฆ่าไก่ เห็นไตไก่แมนของไผ
ผู้ใหญ่บอกต้องใช่ เป็นของไผไปบ่ได้
.
เพิ่นว่าเด็กกินไตไก่ เรียนอะไรไม่ได้ได๋
เด็กกะได้จำใจ บ่กินกะได้
เว่ามากะตั้งไกล เด็กใหม่สิเหลวใหล
เลยจบลงเท่านี้ได๋..............เอื้อยอ้ายแฟนทั้งไกล-ใกล้
.