อ้ายกะทุกข์ยากฮ่าย
แต่เซ่างายจนแลงค่ำ...นางเอ้ย
ซัวสิได้อิ่มท่อง
ไป่จั้กโคก ดอกจั้กหนอง
วาสนาคล้ายคลึงน่อง
ไปเลาะคลองไปเลาะป่า
ซางบ่ได้เจอกั่น
ไว่ร่วมฝูงนักล่า
ขึ้นโคกใด๋สิราบหน่า
จอนฟอน-เหนบ่เป่นต่าอยู่
แม้แต่อีปูกะหลีกเร้น
หม่นเข่าในโก่น
ผักหวานสิเหมิดโพน
-กระเจียวเรียบ เกลี้ยงเหมิดป่า
หมูดอกแค-อีลอกล้วน
หมดสิ้นโป่งบ่ทัน
.ลงน้ำคอ-กระเดิด-กั้ง
ขาว-นาง-ปลาดุกต่ายเหมิดหมู่
เหลือแต่ปลาทูยุนำร่าน
เน่าจ้อยคนบ่กิน
ปลาหลดต่ายเกลี้ยงลิ้น
ปลาไหลวายต่ายบ่อยู่
ปลาซิว-ฮวกแยกแตกหมู่
เมื่อเจอคู่น่องอ้าย...
จอมล่า"เนฟเวอร์ได"
.